τα φτεράκια σου κάνε τουρμπίνες
[όλα θα πάνε καλά, μικρό μου]
This entry was posted on February 15, 2007 at 2:50 pm and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
February 15, 2007 at 2:51 pm
Synopsis
With An Angel at My Table, Academy Award–winning filmmaker Jane Campion brings to the screen the harrowing true-life story of Janet Frame, New Zealand’s most distinguished author. The film follows Frame along her inspiring journey, from a poverty-stricken childhood to a misdiagnosis of schizophrenia and electroshock therapy to, finally, international literary fame. Beautifully capturing the color and power of the New Zealand landscape, the film earned Campion a sweep of her country’s film awards and the Special Jury Prize at the Venice Film Festival.
[από το http://www.criterionco.com/asp/release.asp?id=301%5D
February 15, 2007 at 5:24 pm
αν πάντως εγώ ήμουν το “μικρό σου” θα το ‘χα πιστεψει μ’αυτο το ποστακι
🙂
February 16, 2007 at 11:08 am
Πότε βγήκε η ταινία; που μπορώ να την βρω;
Μπεεεε μωρό μου
xxxxxx
February 16, 2007 at 11:52 am
north,
γίνεται
προβ,
είναι βαριά ταινία αλλά έχει θριαμβικό τέλος και,ναι τη συνιστώ τυφλά, εξαιρετική κινηματογραφία
February 16, 2007 at 8:00 pm
Υπέροχη ταινία, την έψαχνα καιρό και μόλις σταμάτησα να την ψάχνω, παίχτηκε στην τηλεόραση και την είδα!
Θυμάμαι πως έχασα τα πέντε πρώτα λεπτά, αλλά μαγεμένη από τις εικόνες έκατσα να την δω, κι όταν κατάλαβα ότι επρόκειτο περί της ταινίας που έψαχνα εις μάτην τόσον καιρό, ενθουσιάστηκα! Σκεφτόμουν ότι ήταν κάποιο σύμβολο…
Κάτι παρόμοιο μου συνέβη και με το “Paris Texas”. “Θα ξαναγυρίσει”, σκεφτόμουν, “μόλις δω το Παρίσι- Τέξας, θα ξαναγυρίσει…”
Κι έτσι έγινε…
February 17, 2007 at 12:09 am
Ontws moy eixe xefygei…Den diabasa pola apo ta post, alla gai pes moy, pote mas erxesai kai poy? An pernas apo Sao Paolo na mas eidopoihsete kyrei Ambrosie, ok?
Thn tainia thn eixa dei kai egw prin xronia kai nai thn synistw gia opoin thn exei xasei. H 1h thw omws sxetika me thn aderfh ths, (mh me rwthseis titlo, den thymamai), den thn synistw. Oxi giati einai xalia, alla einai idiotropi, kai sthn arxh opote pio apeirh…To de piano ola ta lefta…
February 17, 2007 at 12:24 pm
Έφυγες για ΝΖ ή είσαι ακόμα εδώ;
February 17, 2007 at 3:52 pm
3 parties,
ωραία. άξιζε, δεν άξιζε>?
αλχημιστή,
την έχω πολύ ψηλά τη βραζιλία στη λίστα αλλά όλο πετάγεται κάτι άλλο [βλ. νιού ζίλαντ ον θις οκέιζιον]. θα τα πούμε σίγουρα όμως κάποια στιγμή, ναι 🙂
οι ιδιοτροπίες στις πρώτες της τζέιν κάμπιον έχουν τη γλύκα τους. η φωτογραφία για παράδειγμα είναι μάλλον ανώτερη από το πιάνο στο an angel at my table..
άλεξ,
να αναμένεις φωτογραφίες με προβατάκια και geysers σύντομα! φιλιά, να περνάς καλά
February 18, 2007 at 1:15 pm
πες αλεύρι και μπες λιγάκι εδώ, όμορφε Αμβρόσιε
http://the6milliondollarstory.wordpress.com/2007/02/18/%cf%84%ce%b1-5-1-%ce%bc%cf%85%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%ac%ce%bb%cf%84%ce%bf%cf%85/
February 18, 2007 at 2:02 pm
ομολογώ ότι δε θυμάμαι τίποτα σχεδόν από αυτή τη ταινία . Την είχα δει αρκετά χρόνια πριν σε ένα θερινό και μου είχε αφήσει μια γλυκόπικρη αίσθηση…ιδιαίτερη . Θυμάμαι έντονα την πρώτη σκηνή στο απέραντο λειβάδι ( στη foto σου ) και μια άλλη σκηνή , νύχτα , σε ένα δωμάτιο στην Ισπανία (?) με τη πρωταγωνίστρια ( που για πολύ καιρό νόμιζα ότι ήταν η Cate Blanchett !!!! ) να κοιτάζει μελαγχολικά έξω από το μοναχικό δωμάτιο τα φώτα της πόλης στο βάθος . Θυμάμαι επίσης ότι τότε είχα πει ότι αυτή τη ταινία πρέπει να τη ξαναδώ . Έκτοτε ,όμως , δε κατάφερα να τη βρω ποτέ σε dvd . Αν κάποιος γνωρίζει κάτι ας μας διαφωτίσει 🙂